چکیده :

در اواسط دهه 1980، جنگل‌زدايي استوايي در دستور كار بين‌المللي با حروف دورشت نوشته شد و جهان از تهديدها به بقاي بشر و تنوع بيولوژيكي كه توسط جنگل‌هاي استوايي حفظ شد مطلع گرديد، حاميان فعال به جاده‌سازي و پروژه‌هاي نتاسخي كه در برزيل و اندونزي جنگل‌زدايي را كاتاليزور مي‌كردند، اعتراض كردند‌، يعني هدايت كننده‌هاي دو جانبه و چند جانبه مبالغي را براي سرمايه‌گذاري در حفاظت پيمان‌هايي را با افراد بومي و سنتي برقرار كردند و دولت‌ها بحث‌ها و تذاكراتي را در راستاي موافقت بين‌المللي در مورد جنگل‌ها شروع كردند. علاقه به جنگل‌هاي استوايي در نتيجة كنفرانس محيط و توسعه ملل متحد در ريو در سال 1992 به اوج خود رسيد وبطور يكنواخت طي دهه بعدي كه تلاش‌هاي ملي و بين‌المللي براي فسخ جنگل‌زدايي نااميد كننده ‌اعلام شد كاهش يافت.

کلید واژگان :

آب و هوا، حقوق بشر، جنگلها، سیاست،کنوانسیونها .



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک