علم بیوتکنولوژی در اسناد حقوق بین الملل محیط زیست

رویکرد جدید به محیط زیست در قرن حاضر و در نظر گرفتن آن به عنوان یک جزء‌ از منابع جهانی و نیاز ما به اجزای سازنده طبیعت که زمانی آنها را نادیده گرفتیم، اغلب مهم و غیرقابل پیشبینی است. با گذشت زمان برای درمان بیماریها یا استفاده از ژنهای مقاوم گیاهان وحشی در محافظت از محصولات کشاورزی در مقابل آفات، به طبیعت پناه میبریم. به علاوه، ارتباطات گسترده در میان اجزای مختلف تنوع زیستی، کره زمین را به زیستگاهی برای تمام انواع گونهها، از جمله بشر تبدیل کرده است. سلامت ما و همچنین سلامت اقتصاد و جامعه انسانی ما به ذخائر مختلف حاصل از فعالیتهای اکولوژیکی مختلف که بسیار ارزشمند بوده و قابلیت جایگزینی ندارند وابسته است. این فعالیتهای طبیعی آنقدر متفاوت هستند که تقریبا نامحدود به نظر میرسندو همچنین لزوم حفظ آن با به‎کارگیری زیست‌ فناوری از مهم‌ترین دغدغه‌های بشر امروز است. تولید محصولات با صرف هزینه و انرژی کمتر، ضایعات اندک و از همه مهم‌تر، کمترین اثر سوء بر محیط زیست می تواند تاثیر شگرفی بر توسعه داشته باشد در حالیکه صدمات ممکنه برمحیط زیست وگونه های موجود در طبیعت درحال مطالعه بوده وبرخی فعلاً به ذهن دانشمندات متصور نمی باشد. حال سیاستهای روشن وبرنامه های مدون وزمان بندی شده برای گسترش تحقیقات بیوتکنولوژی از فاکتورهای مهم پیشرفت علموم جدید محسوب میشود از این رو براساس نظر اندیشمندان و دلسوزان جوامع بشري نیاز به قوانین رشد دهنده جهت ایجاد بستر مناسب جهت توسعه وهمینطور کنترلی جهت کاهش صدمات احتمالی این فناوری مهم وضروری می باشد.

بیوتکنولوژی، حقوق بین الملل، محیط زیست، گونه، ژن