بررسي رابطه ي بين اتحاد استراتژيك منطقه آزاد و ارتقاي رقابت پذيري صنعت گردشگري ايران (مورد مطالعه: منطقه آزاد تجاري- صنعتي انزلي)

ايجاد ا تحاد استراتژيك به طور فزاينده اي طي دهه ي گذشته افزايش يافته و امروزه در بسياري از صنايع اتحادها به عنوان يك مؤلفه ي راهبردي و سلاح رقابتي تهاجمي و گاهي تدافعي محسوب مي شوند، زيرا اتحادهاي استراتژيك پارادايم رقابتي اساسي را در بسياري از بازارهاي داخلي و خارجي از رقابت سنتي به رقابت اتحاد گونه و شبكه اي تغيير داده است. به عبارت ديگر، صرفنظر از نوع صنعت و كسب و كار، اتحاد ا ستراتژيك بهترين روش براي سازمان ها جهت رقابت و موفقيت در اقتصاد شبكه اي امروز است. يكي از صنايعي كه امروزه بيش از پيش به چنين مكانيزم رقابتي نياز د ارد، صنعت گردشگري است، صنعتي كه جهاني بوده و به عنوان يك كسب و كار بزرگ تلقي مي گردد و امروزه از توسعه ي اين صنعت با توجه به نقش مهمي كه در توسعه ي اقتصادي، فرهنگي و سياسي يك كشور استقبال مي شود. همچنين توجه به اين صنعت براي كشورهاي در حال توسعه اي نظير ايران كه به ميزان بسيار زيادي به درآمدهاي نفتي وابسته است يك ضرورت تلقي مي گردد. هدف اصلي اين مقاله بررسي رابطه ي اتحاد استراتژيك با شاخص هاي رقابت پذيري صنعت گردشگري است و به همين دليل مدلي مربوط به رابطه ي بين اين دو ارائه شد. مدل با داده هاي جمع آوري شده به وسيله ي پرسشنامه از منطقه ي آزاد تجاري- صنعتي انزلي مورد آزمون قرار گرفت. نتايج نشان داد رابطه ي ميان ا تحاد استراتژيك مناطق آزاد و رقابت پذيري گردشگري معنادار است، اگرچه ايجاد و عملياتي كردن چنين اتحادهايي آسان نيست و م ديران عالي بايستي پس از ايجاد آن را اداره و به صورت دوره اي مورد ارزيابي قرار دهند و جهت دستيابي به عملكرد مطلوب تر آن را بهبود دهند.

اتحاد استراتژيك، مناطق آزاد، گردشگري، شاخص هاي رقابت پذيري گردشگري