نقد فرمالیستی غزلی از سیف الدین فرغانی

نقد فرماليستي، يكي از مهم ترين نقدهاي قرن بيستم محسوب مي شود. فرماليسم در روسيه تكوين يافت و بنيان هاي نظريه ي خود را مستحكم كرد. فرماليست ها بررسي ادبي را محدود به خود متن می کردند. آن ها به فرم و شکل ظاهری اثر توجه نمی کردنـد، بلکه به هر عنصـری که در ارتباط با عنـاصر دیـگر یک ساختار منسجـم ادبـی را به وجـود آورده باشـد، می پرداختند. بدین لحاظ همه ی اجزای یک متن مانند صور خیال، وزن و قافیه، ردیف، هجاها و صامت و مصوت ها و تمامی صنایع مختلف ادبی و فنون داستان نویسی، نوع پلات، زاویه دید و ... جزء شکل محسوب می شوند. دیوان سیف الدین فرغانی، شاعر صاحب سبک اواخر قرن هفتم هجری، شامل ابیاتی منسجم و سرشار از آرایه های ادبی است که از نمونه های بسیار خوب در زمینه ی بررسی انواع نقد ادبی، محسوب می شود. در این مقاله در آغاز نقد فرمالیستی به اختصار معرفی می گردد، سپس غزلی از سیف فرغانی از جهت فرم و شکل اثر و ارتباط عناصر با یکدیگر از نظر نقد فرمالیستی تجزیه و تحلیل می شود.

نقد فرمالیستی، شعر، غزل، سیف فرغانی