تحلیل و بررسی درون مایه های شعری در قصاید طالب آملی

در سبک هندی فرم و محتوا نسبت به دوره های قبل به طور محسوس تغییر یافت . شاعران سبک هندی در همه ی قالب های شعری طبع آزمایی کرده اند ولی قالب مسلط در این دوره غزل است که تفاوتهای عمد ه ای با غزل دوره ی قبل دارد. اکثر شاعران سبک هندی قصیده هم گفته اند. قصیده ای که نشانه¬های سبک هندی را در آن می¬توان مشاهده کرد. طالب آملی که یکی از شاعران مؤثر در تغییر سبک است در کنار اشعار دیگر خود قصیده هم گفته است. پژوهش های اندکی که تاکنون درباره ی شعر طالب صورت گرفته است، بیشتر ناظر بر غزلیات و سبک غزل سرایی او بوده است و قصاید او کمتر مورد توجه بوده است. قصاید وی از لحاظ فرم (به ویژه بلاغت) شایسته ی تحقیق و بررسی است. در این مقاله به بررسی محتوا یا درون¬مایه های قصاید طالب پرداخته شده است. نتیجه بیانگر این است که درون مایه های قصاید او شامل: مدح، وصف، وعظ، مفاخره، بث الشکو ی، استغنا، حسب حال و هجو است؛یعنی همان درون مایه هایی که موضوعات اصلی قصاید در دوران گذشته ی شعر فارسی بود.

طالب آملی، شعر، درونمایه، قصیده، درونمایه ی قصاید.