چکیده :

دادوستد فرهنگی میان ملل مختلف ، از عوامل اصلی پویایی و استحکام بنیادهای تمدن و فرهنگ ملّت هاست.تا قبل از ظهور اسلام ، ادبیّات عرب مبتنی بر افکار و اندیشه های ساده و بی آلایش و ابتدایی بوده است، امّا پس از ظهور این دین ، با تأثیر پذیری از فرهنگ غنی اسلام و ره آورد این دین مبین ، افق های جدیدی فرا روی شاعران عرب گشوده شد و فرهنگ و ادب عربی- اسلامی آرام آرام به سوی مراتب عالی روی نهاد. پس از گسترش دین اسلام در میان اقوام و ملل مختلف از جمله ایران ، روند متعالی شدن مضامین شعرو ادب عرب ، با تأثیر پذیری از ادبیّات فارسی، مخصوصاً از دوره ی عباسیان و بعد از آن ، سرعت بیشتری یافت.از سوی دیگر ناگفته پیداست که عظمت و والایی لفظ و اندیشه ی ایرانیان در این ارتباط دو سویه با الهام از قرآن و احادیث و امثال عربی ، خود تا به کجا پیش رفت . در این زمینه شاید بتوان بسیاری از مضامین مشترک در ادب فارسی و عربی را از منظر توارد و تبادر اندیشه ی مشترک در ذهن شاعران ونویسندگان زبان فارسی و عربی توجیه کرد امّا سهم عمده ای از این مضامین مشترک بر اساس همین تأثیر گذاری ها و تأثیر پذیری ها بوده است. در مقاله ی حاضر نویسندگان با انتخاب کتاب « کلیله و دمنه» به عنوان نمونه ای از متون گذشته که کاربرد امثال و حکم عربی در آن فراوان دیده می شود ، به بررسی تطبیقی امثال و حکم عربی این کتاب و معادل آن ها در زبان فارسی و میزان تأثیر و تأثر میان این دو زبان ، پرداخته اند تا ضمن نمایش مشابهات دو زبان در این زمینه ، گستردگی امکانات موجود در زبان فارسی به لحاظ به کارگیری امثال و حکم نشان داده شود.

کلید واژگان :

امثال و حکم ، ادبیّات تطبیقی ، زبان فارسی ، زبان عربی



ارزش ریالی : 200000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک