بررسی نقش محبّت در روابط خانوادگی و کنترل استرس

مقدمه و هدف: با توجّه به اهمیّت محبّت در ثبات روحی، روانی و گرمی کانون خانواده اين پژوهش با هدف «بررسی نقش محبّت در روابط خانوادگی و کنترل استرس زوجین ساکن شهر پاوه» انجام گرفته است. مواد وروش¬ها: روش پژوهش، پیمایشی (تحلیلی – توصیفی)می‌باشد. جامعه آماری اين پژوهش شامل تمامی متأهلین شهر پاوه که در سال 1391 در این شهر سکونت داشته و همراه خانواده زندگی کرده‌اند، بود. به دلیل دقیق مشخص نبودن جامعه آماری با استفاده از فرمول کوکران در سطح خطای معیار 1/0 اقدام شد که در نتیجه تعداد 88 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این تحقیق پرسشنامه بود.براي تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش از نرم افزار آماری SPSS و به دو صورت توصیفی و استنباطی استفاده شده است.در بخش توصیفی توزیع درصد فراوانی و شاخص‌های آماری (میانگین و انحراف استاندارد) بررسی شده است و در بخش استنباطی با توجّه به ماهیت متغیرها و از طریق روش‌های آماری(آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی دو نمونه مستقل) فرضیه‌های تحقیق بررسی و تحلیل شده‌اند. یافته¬ها: بررسی‌های اولیه نشان داد: 2/35 درصد از پاسخگویان معادل 31 نفر مرد و 8/64 درصد نیز معادل 57 نفر زن بودند و 2/10 درصد از پاسخگویان دارای تحصیلات در سطح زیر دیپلم، 42 درصد دیپلم، 8/6 درصد فوق دیپلم، 7/38 درصد لیسانس و 3/2 درصد نیز فوق‌لیسانس و بالاتر بودند. علاوه بر نتایج توصیفی فوق این تحقیق پنج فرضیه داشت که بعد از تجزیه و تحلیل نتایج مشخص شد بین محبّت و روابط خانوادگی و محبّت و کنترل استرس و روابط خانوادگی و کنترل استرس رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که میزان ابراز محبّت و همچنین سلامت روانی(کنترل استرس) زوجین از نظر جنسیت آنان تفاوتی نداشت. نتیجه‏گیری: اکثر روانشناسان و دانشمندان علوم رفتاری معتقدند فقدان محبّت وایجاد استرس همواره انسان را دچار تشویش روح،اضطراب و نهایتاً بیمار می‌کند. خانواده به عنوان نخستین محیط اجتماعی نقش مؤثری در شكل گیری محبت دارد. وقتی که دو نفر به عنوان زن و شوهر به همدیگر محبت می‌کنند و راه محبت کردن را در طول زندگی مشترک خود می‌آموزند، قطعاً این محبت را نیز به فرزندان خود انتقال می‌دهند. وجود و ابراز محبّت یک نیاز طبیعى اسـت که بود و نبود آن در تعادل و عدم تعادل روح تأثیر فراوان دارد. خانواده‌ای که در آن محبّت جاری است، زوجین و حتّی فرزندان آنان نیز روانى شاد و دلى آرام و بانشاط دارند. به زندگى امیدوار و دلگرم خواهند بود، خود را هیچگاه در محیط خانه و بیرون از خانه بى کس و تنها تصوّر نمی کنندکه تعادل وآرامش روحی و روانی و بعضاً جسمانی خود را از دست بدهند. در پرتو محبّت واقعی افراد صفات عالى انسانیت و عواطف و احساسات به خوبى پرورش مى یابد و در نتیجه ، پرورش انسان های متعادل و زندگی موفق و سرشار از شادی به دست خواهد آمد.

محبّت، روابط خانوادگی، کنترل استرس