مدیریت خود محور مدارس ، چارچوب نظری نوین در فرایند جهانی شدن آموزش

هزاره سوم عصر تلفیق تئوری وعمل است . عصر چالش مستمر برای آموزش پویاست ، لذا به اهمیت آموزش به عنوان فرایندی مستمر در سطح جهانی باید توجه نمود واهمیت بوجود آوردن فضا و انگیرش خلاق گروهی جهت جهانی کردن آموزش به عنوان چالشی مهم برای متوازن کردن تئوری های خلاق و نیز تلفیق تئوری و عمل احساس می شود و مدیران سیستم آموزش وپرورش برای جهانی شدن مدیریت آموزش وجهانی عمل کردن باید با دید سیستمی ونگرش همه جانبه به آموزش توجه نمایند و برای بوجود آوردن تفکر خلاق در مدیران آموزشی بسترسازی نمود ومدیریت مدرسه محور حاصل تفکر سیستماتیک برای بوجود آوردن محیط مشارکتی وفضای انتشار خلاق اندیشه ها در چارچوب منطقی است وبه عنوان چارچوب ورهیافتی پویا برای تسریع وتعمیق یادگیری خلاقانه ومستمر افراد با مشارکت همدیگر فضای خشک و بی روح آموزش را که بصورت غیر سیستماتیک وخطی باعث استعدادکشی وانجماد خلاقیت افراد می شود در هم شکسته و با تفویض اختیار در امر آموزش وتصمیم گیری مشارکتی در مورد خلاقانه یادگرفتن ، ساختارشکنی فضای متمرکز آموزش را موجب شده زمینه را برای شکل گیری مدیریت استراتژیک دانش باعث شد وفضای مهیا شده از این ساختار نامتمرکز آموزشی مدیریت مدرسه محور ومدیریت حاصل از این دانش باعث مرز شکنی آموزش شده و زمینه ایجاد آموزش فرامرزی وجهانی مدیریت آموزش ر ا بوجود می آورد بطور کلی مدیریت مدرسه محور درمان انجماد تفکر خلاق و دانش بسته و متمرکز درون مرزی و دیکته شده است . در این مقاله سعی شده که به گذر مسیر جهانی شدن آموزش از مدارس تاکید شود وبا مهندسی مجدد این مسیر موانع و راههای این مهم جهت نوآوری وتوسعه حرفه ای مدیران آموزشی شناسایی شود که بصورت تحقیق توصیفی تحلیلی ارائه شده است و نکات کلیدی را که بصورت گامهای متوالی و زنجیر وار از شروع روند جهانی کردن تا اشاعه و پذیرش این موضوع توسط سازمانها برداشته میشود را بررسی می نماید.

مدیریت مدرسه محور ، پارادایم ، مهندسی مجدد ، جهانی شدن آموزش، مدیران آموزشی