انتشار دی‌اکسید کربن ناشي از مصرف انرژي در نظام‌هاي كاشت شاليزاري

تغيير اقليم يكي از نگرانيهاي عمدة جهاني به شمار ميرود كه بخشي از آن ناشي از فعاليتهاي كشاورزي ميباشد. از اينرو، بهبود عمليات كشاورزي بهعنوان راهكاري براي تخفيف اثرات تغيير اقليم مطرح ميباشد. هدف از اين پژوهش، تخمين انتشار دياكسيد كربن و گرمايش جهاني ناشي از مصرف انرژي در توليد برنج و چگونگي كاهش مصرف انرژي و انتشار دياكسيد كربن بود. براي اين منظور سه نظام كاشت حفاظتي، بهبوديافته و رايج در قالب طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعهاي تحقيقاتي واقع در شهرستان نكا مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامي عمليات زراعي و اطلاعات مربوط به نظامهاي توليد و مقادير مختلف 22793/ 1390 ثبت شد. نتايج نشان داد كه ميانگين انرژي ورودي در نظامهاي توليد برابر 02 - مصرف نهادهها در سال زراعي 91 16102 مگاژول در هكتار حاصل شد. / مگاژول در هكتار بود كه كمترين ميزان انرژي ورودي در نظام كاشت حفاظتي برابر 98 بيشترين سهم انرژي ورودي در نظامهاي توليد مربوط به نيروي برق براي پمپ نمودن آب آبياري بود كه بالاترين مقدار را از نظر نيز به خود اختصاص داد. كود نيتروژن و سوخت در رتبههاي دوم و سوم (GWP) انتشار دياكسيد كربن و پتانسيل گرمايش جهاني در هكتار CO 2307 كيلوگرم 2 / انتشار دياكسيد كربن قرار گرفتند. متوسط پتانسيل گرمايش جهاني ناشي از توليد برنج برابر 33 در هكتار در نظامهاي كاشت CO بهترتيب برابر 1640 و 2728 كيلوگرم 2 GWP بهدست آمد. كمترين و بيشترين مقدار توليد در واحد انرژي ورودي نيز در نظام كاشت حفاظتي حداقل و در نظام كاشت رايج حداكثر GWP حفاظتي و رايج حاصل شد. مقادير را در واحد انرژي خروجي دارا بود و نظامهاي كاشت بهبوديافته و رايج در GWP بود. همچنين نظام كاشت حفاظتي كمترين ارتباط مستقيمي با شيوه مديريت مزرعه و مصرف نهادهها دارد و بر اين GWP جايگاههاي بعدي قرار گرفتند. بهطور كلي، ميزان اساس كمترين مقدار اين شاخصها در نظام كاشت حفاظتي بهدست آمد

انرژي، برنج، تغيير اقليم، گرمايش جهاني، محيط زيست