بررسي روابط بين صفات برنج رقم طارم محلي تحت تاثير قطع آبياري و كاربرد سيليس

به منظور بررسي روابط بين صفات برنج رقم طارم محلي تحت تاثير قطع آبياري و كاربرد سيليس، آزمايشي به صورت كرت‌هاي ‌‌خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دشت ناز ساري در سال 1387 اجرا شد. قطع آبياري به مدت 15 روز در چهار مرحله‌ي ابتدا، اواسط و انتهاي پنجه‌دهي (آغازه گل آذين) و مرحله 50 درصد گلدهي به عنوان عامل اصلي و سه مقدار سيليس 0، 500 و 1000 كيلوگرم سيليس خالص در هكتار كه 15 روز قبل از نشاء مصرف شد به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد تعداد خوشه در متر مربع با صفات ارتفاع گياه، تعداد كل پنجه، پنجه بارور و تعداد بوته در متر مربع ضريب همبستگي مثبت و بسيار بالائي داشت. عملكرد دانه تنها با جزء عملكردي وزن هزار دانه همبستگي مثبت در سطح احتمال 5 درصد داشت و نيز با شاخص برداشت و عملكرد كاه ضريب همبستگي مثبت در سطح احتمال يك درصد نشان داد. لذا تحت تيمار قطع آبياري و مصرف سيليس در برنج وزن هزار دانه در مقايسه با ديگر اجزاي عملكرد، بيشترين اثر را بر عملكرد دانه دارد. همچنين شاخص ورس تنها با ارتفاع گياه همبستگي منفي در سطح احتمال 5 درصد داشت، بنابراين با افزايش ارتفاع گياه، طول ميانگره چهارم افزايش و در نتيجه شاخص ورس ميانگره چهارم كاهش يافت.

برنج، سيليس، شاخص ورس، عملكرد دانه، قطع آبياري.