آماده سازی فضاهای شهرهای اسلامی برای حضورزنان

فضاهای عمومی شهری امروزه، از جایگاه با اهمیتی در برنامه‌های توسعه شهری برخوردار شده‌اند. این امرناشی از تاثیر این فضاها در تقویت وجهه‌ی فرهنگی- اجتماعی شهر و در نتیجه تولید سرمایه‌های اجتماعی است. از آن‌جا که ساکنان شهرها در استفاده از این فضاها از حقوق برابر برخوردارند، ایجاد فضاهایی مناسب و مطلوب برای تمامی گروه‌های سنی و جنسی و به ویژه گروه‌های آسیب پذیر نظیر کودکان، زنان، سال‌خوردگان و ناتوانان جسمی بخشی از وظایف برنامه‌های توسعه‌ی فضایی شهر قلمداد می‌شود. مطالعات گسترده‌ی جهانی نشان گر آن است که ایجاد چنین فضاهایی در شهر جدای ازمیان‌کنش اجتماعی، از به حاشیه رانده شدن گروه‌های خاصدر استفاده از فضاهای عمومی شهر کاسته وزمینه را برای بازتولید فرهنگ اجتماعی شهر فراهم خواهد کرد. افزایش سطح امنیت امکان حضور خانواده‌ها، زنان و کودکان در شهر و سرزندگی فضاهای شهری را افزایش می‌دهد. با افزایش امنیت در محیط‌های، شهر ارتباطات اجتماعیبین افراد یک اجتماع یا محله وسیع‌ترشده و تشکیل شبکه‌ی روابط امکان‌پذیر خواهد شد.در واقع امنیت یعنی رفع خطر و رفع خطر به معنای استفاده‌ی بهینه از پتانسیلسازمان کالبدی شهر از تاثیری عمیق بر الگوهای فرهنگی- اجتماعی زندگی شهری برخوردار است. پیش فرض پژوهش بر ضرورت حضور زنان به عنوان یک گروه اجتماعی بهره‌مند از حقوق شهروندی در فضاهای شهری قرار دارد. در راستنای دستیابی به هدف پژوهش، پس از مرور مبانی نظری موجود در این زمینه با روش مطالعات اسنادی، با پذیرش رویکرد مشکل‌یابی-مشکل‌گشاییدر گام نخست به بررسی محدودیت‌های اعمال شده بر زنان، ناشی از برنامه‌ریزی و طراحی نامناسب فضاهای شهری،پرداخته خواهد شد. سپس به ارائه‌ی راهکارهایی به منظور کاهش محدودیت‌های حضور زنان در فضاهای شهری و در نتیجه افزایش حضورپذیری ایشان در شهر پرداخته خواهد شد. نتایج پژوهش نشان‌گرآن است که از نظر زنان اجتماع‌پذیر بودن فضا و نظارت اجتماعی در آن بیش‌ترین ارتباط را با میزان مطلوبیت فضای عمومی شهری دارد.

فضای شهری، زنان، امنیت، محدودیت، حقوق شهروندی