توسعه پایدار و گردشگری با یکدیگر ارتباط ارگانیک دارند. سازمان جهانی گردشگری توسعه پایدار را نوعی از توسعه که سعی در برآورد نیازهای کنونی بدون به مخاطره افکندن منافع نسل آتی و برآورد نیازهای آنها دارد تعریف می‌کند. گردشگری دینی به عنوان یک واقعیت اجتماعی و فرهنگی، دارای وظایف و کارکردهای مثبت و منفی در جامعه می‌باشد." لذت بردن از فضای معنوی، مشاهده جلوه‌های آداب و رسوم زیارتی، شناخت فرهنگ معنوی، منش فرهنگی، پاسداشت میراث فرهنگی، شناخت شیوه های زندگی، ایجاد اعتماد به نفس، حفظ منابع، بروز تبادلات و رشد سرمایه فرهنگی، گسست توسعه شهر زائر و شهر مجاور و... از مهمترین اثرات مثبت این حوزه در جامعه می‌باشد. از سویی"کالایی شدن فرهنگ معنوی و دینی، سطحی بودن تماس و ارتباطات متقابل، نابرابری و بی عدالتی اجتماعی و اقتصادی بین گردشگران و مردم محلی، انحصاری بودن احترام به زائران، وجود واکنشها و عدم پذیرش زائر، تخریب آثار فرهنگی، تهاجم فرهنگی، نابهنجاریهای فرهنگی، مفاسد و انحرافات اجتماعی و آثار تورم اقتصادی و قومیت‌گرایی و..." از مهمترین پیامدهای منفی و موانع توسعه پایدار حوزه گردشگری دینی است. براین اساس با آموزش صحیح به راهنمایان و گردشگران، ایجاد برنامه‌ریزی‌های صحیح مبتنی بر واقعیت و نیاز رفع کمبود تسهیلات و خدمات، افزایش اعتماد و سرمایه اجتماعی بین جامعه محلی و گردشگران، ثبات، کنترل و نظارت دقیق در حوزه اقتصادی و خدمات رفاهی و بهداشتی و... می‌توان به راهکارهای توسعه و رفع موانع پیشرفت این حوزه در ایران کمک بسیاری کرد.
کلید واژگان :توسعه پایدار، گردشگری، توریسم دینی، اجتماعی و فرهنگی.
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک
جزئیات مقاله
- کد شناسه : 6143880902978433
- سال انتشار : 1392
- نوع مقاله : مقاله کامل پذیرفته شده در کنفرانس ها
- زبان : فارسی
- محل پذیرش : همدان- اولین همایش ملی مدیریت گردشگری، طبیعت گردی و جغرافیا
- برگزار کنندگان : همدان- ارزیابی محیط زیست هگمتانه
- تاریخ ثبت : 1394/05/15 01:40:29
- ثبت کننده : رامین حاجی امیری
- تعداد بازدید : 252
- تعداد فروش : 0