بررسی اثر دو نوع نازل در سیستم ائروپونیک و مقایسه آن با کشت در بستر جامد برای تولید مینی تیوبر سیب زمینی

هدف از اجرای این پروژه طراحی، ساخت و بهینه سازی سیستم ائروپونیک در راستای تولید مینی تیوبر سیب زمینی و مقایسه آن با کشت در بستر جامد می باشد. پس از بررسی نیازهای گیاه سیب زمینی و با توجه به امکان دسترسی به محیط ریشه برای برداشت مینی تیوبرها، سیستم ائروپونیک طراحی و ساخته شد. این طرح در محیط گلخانه ای در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تیمار شامل قطر نازل (دو سطح 300 و 700 میکرون) و کشت در بستر جامد اجرا شد. هر تیمار در چهار تکرار و هر تکرار شامل چهار گیاه بود. پس از ساخت سيستم، گياهچه هاي درون شيشه اي سالم و عاري از ويروس سيب زميني به محیط گلخانه منتقل و مستقیماً در دو بستر ائروپونیک و جامد قرار گرفتند. محلول غذايي در هر دو روش يکسان بود که توسط مرکز بين المللي تحقيقات سيب زميني معرفي شده بود. براي کشت در بستر جامد از گلدان هاي حاوي مخلوط خاک، پرلیت و پیت ماوس هدف از اجرای این پروژه طراحی، ساخت و بهینه سازی سیستم ائروپونیک در راستای تولید مینی تیوبر سیب زمینی و مقایسه به نسبت مساوي استفاده شد. صفات مورد بررسي در اين تحقيق شامل تعداد ميني تيوبر در هر گیاه، ميانگين وزن ميني تيوبر در هر گياه، نسبت چشم به وزن هر ميني تيوبر و نسبت طول به عرض ميني تيوبر بود بر اساس نتايج به دست آمده، در سيستم ائروپونيک (300 میکرون) با میانگین تعداد کل 28 عدد مینی تیوبر در هرگیاه در کلاس a قرار گرفته و نسبت به دو تیمار دیگر بطور معنی داری (1٪ P≥) برتر بود. و در ميانگين وزن ميني تيوبر در هر گياه، بستر جامد به تنهایی با وزن 04/31 گرم درکلاس a قرار گرفت.سیستم ائروپونیک (700 میکرون) در صفت نسبت چشم به وزن در کلاس برتر قرار کرفت.

ائروپونیک، بستر جامد، قطر نازل، مینی تیوبر