بررسی نسبت رابطه متغیرهای شاخص توسعه ی انسانی با رشد شاخص(مطالعه ی موردی جمهوری اسلامی ایران)

برای برازش و مقایسه توسعه یافتگی کشورها با یکدیگر در ابتدا تنها داشتت درممتد بتا ی کشورها مد نظر و اینکه سهم همه ی انسانها از ای درممدها چقدر است؟ و یا به عبتار دیگتر توزیت درممد در میان مردمان همان کشور ها به چه نحوی است مورد بررسی قرار داده نمی شد. اما با مطرح شدن شاخص توسعه انسانی در سال 0991 بهعنوان مقیاس جدیدی از توسعه و اندازهگیری من جوام در نظر گرفته شد .ای شاخص مبتنی بر ای ایده اساسی است که زمه دستتیابی بته زنتدگی بهتتر علاوه بر داشت درممد با تر پرورش و بسط استعدادها و ظرفیتهای انستانی استت. شتاخص توستعه انسانی درصدد اندازهگیری متوسط دستیابی یک کشور در سه بعتد توستعه انستانی استت. ایت ابعتاد عبار است: زندگی طو نی توأم با سلامتی دانش استاندارد زندگی. زندگی طو نی توأم با سلامتی با معیار امید به زندگی در بدو تولد می باشد و ما در ایت تحقیتب بتا روش توصتییی و تحقیقتی و بتا استیاده از نرم افزار استاتا نشان دادیم کت ه بتی رشتد شتاخص کیتی توستعه ی انستانی و تتک تتک و امید به زندگی(کشورها که مطالعه ی موردی متا ppp متغیرهای شاخص توسعه ای انسانی )مموزش ایران است رابطه ای معنی دار و مثبت وجود دارد.

آموزش دانش و سطح زندگی، شاخص توسعه ی انسانی؛توسعه ایران