مقایسه بیکاری باجرائم کیفری و مالی درلایحه جدید قانون آئین دادرسی کیفری و اتخاذ سیاست های مناسب اشتغالزایی با مدل سری زمانی

هدف ازاین تحقیق ارائه راهکارهایی درجهت کاهش جرائم مالی وکیفری درلایحه جدیدقانون دادرسی کیفری درایران بامشخص نمودن میزان تأثیربیکاری برجرائم وکمک به برنامه ریزان وسیاست گذاران،تادرراستای کاهش جرایم کیفری ومالی موفق ترباشند.بیکاری یکی ازعامل اساسی برای تبیین ساختارهای اجماعی می باشدوتاثیر قابل ملاحظه ای برفعالیتهای افرادبخصوص فعالیتهای مجرمانه دارد.درتحقیق سعی شده بایک مدل رگرسیون– سری زمانی تاثیربیکاری رابرجرایم مالی وکیفری مانند:قاچاق،پولشویی،سرقت،جرایم مشود،رشوه واختلاس رادر20استان کشوردریک دوره زمانی1392–1390موردبررسی قرارگیرد.روش انجام تحقیق حاضربرمبنای هدف وازنوع نظری وکاربردی می باشد.اماازلحاظ روش وماهیت دردسته تحقیقات علی قراردارد.دراین تحقیق تخمین های آماری مدلهابااستفاده ازنرم افزارSPSSصورت می گیردوروش تخمین مدلها،ترکیب دادهای رگرسیون–سری زمانی می باشد.نتایج حاکی ازآن است که شاخص بیکاری باتمام متغیرهای قاچاق،جرائم مشهود،پولشویی،سرقت واختلاس ورشوه رابطه معنی دارومثبت دارد،متغیربیکاری درسطح یک درصدوبااطمینان بالای99درصدمعنی دارهستند.بطوری که درمتغیرتوضیحی الگوبیشترین سهم رادرتبیین تغییرات ونوسانات جرائم داشته است دراستانهایی که ازنرخ بیکاری بالاتری برخوردارند،ارتکاب به جرم بیشترمی باشدومیزان بیکاری تاثیرمثبت برجرایم مالی وجرایم کیفری داشته است.

بیکاری ، جرائم مالی، جرائم کیفری،مدل سری زمانی و خطی