جایگاه عدد سه در غزلیات شمس مولانا

در گذشته های دور اعداد آنطور که امروزه به آنها نگاه می کنیم نبودند، بلکه همواره خرافه هایی درباره آنها موسوم بود. عدد، مقوله ای است که انسان با آن در طول دوران زندگی خود سروکار داشته و از آن به عنوان وسیله ای برای برآورده کردن نیازها و ادامه زندگی استفاده کرده است. کاربرد عددها در باورهای مردم، جایگاه خاصی داشته است. ملل مختلف دنيا با توجه به اساطير اولية تمدن هايشان به اعدادي خاص توجه نشان داده اند و بعضی از آن ها را مقدس و برخی را شوم می پندارند. عدد سه، یکی از عددهایی است که در اعتقاد مردم مقدس بوده و در آیین ها به آن توجه خاصی شده است، عدد سه نخستین عددی است که کلمه ی «همه» به آن اختصاص یافته است ، از لحاظ نماد گرایی، تائویی عدد نیرومند است. زیرا دارای یک نقطه ی مرکزی تعادل است. در این مقاله سعی شده کاربرد عدد سه در غزلیات شمس مولانا بررسی شود که از بین کارکرد های مختلف، بیشترین کاربرد را قدرت تاثیر مجموع وبعد از آن اطلاق بر کلیت و همه داشته است .

عدد سه، غزلیات شمس، اعداد خاص، فرهنگ ادیان مختلف