نقش محافظتی اتیل پیروات و ویتامین E در برابر سمیت کلیوی ناشی از فنیل هیدرازین در موش سفید کوچک آزمایشگاهی

زمینه مطالعه: فنیلهیدرازین بهعنوان یک ترکیب همولیتیک شناخته شده موجب سمیت در سطوح مختلف در بافتهای متعدد میگردد. هدف: مطالعه حاضر بهمنظور ارزیابی اثرات محافظتی احتمالی اتیلپیروات و ویتامین E در برابر آسیب های بافتی ناشی از فنیلهیدرازین در کلیه موش انجام پذیرفت. روش کار: موشهای نر بالغ به صورت تصادفی به هشت گروه هشت سری تقسیم شدند. گروه کنترل سرم فیزیولوژی ) ml, IP 1/.( به طور روزانه دریافت نمودند، گروه دوم فنیلهیدرازین با دوز h /41 gr 111 mg/ 6 دریافت نمودند، گروه سوم بههمراه فنیلهیدرازین، ویتامین E با دوز mg/kg/day 111 بهصورت روزانه و داخلصفاقی دریافت نمودند. گروه چهارم بههمراه فنیلهیدرازین، اتیلپیروات با دوز mg/kg/day 41 بهصورت داخلصفاقی روزانه دریافت کردند. گروه پنجم بههمراه فنیلهیدرازین، ویتامین E و اتیلپیروات با دوز مشابه گروههای قبلی، روزانه دریافت کردند. گروه ششم ویتامین E ، گروه هفتم اتیلپیروات و گروه هشتم اتیلپیروات و ویتامین E با دوزهای مشابه گروههای قبلی بدون تزریق فنیلهیدرازین دریافت نمودند. پس از 35 روز نمونههای سرمی و بافتی کلیه تهیه شده و جهت ارزیابیهای بیوشیمیایی و بافتشناسی مورد استفاده قرار گرفتند. 1/ نتایج: فنیل هیدرازین به شکل معنیداری ) 15 P< ( موجب افزایش سطح سرمی مالوندیآلدئید و نیز کاهش 1/ ظرفیت آنتی اکسیدانت تام سرم گردید. به علاوه، فنیلهیدرازین افزایش معنیداری ) 15 P< ( در قطر حفره میانی 1/ لولههای پیچیده نزدیک و نیز کاهش معنیداری ) 15 P< ( در ارتفاع سلولهای پوششی این لولهها ایجاد کرد. تجویز ویتامین E و اتیلپیروات به شکل قابل توجهای تغییرات مشاهده شده در فراسنجههای مذکور را بهبود بخشید. 62 نتیجهگیری نهایی: به نظر میرسد اتیلپیروات و ویتامین E به عنوان یک مهارکننده رادیکال آزاد میتواند سمیت کلیوی ناشی از فنیلهیدرازین در موش را کاهش دهد.

اتیل پیروات، ویتامین E ، فنیل هیدرازین، کلیه، موش