نقش عوارض ناشي از ساخت و ساز و اراضي بر قيمت مسكن )نمونه موردي شهر تهران(

قيمت زمين و مسكن از چند سال پيش تاكنون بطور برگشت ناپذيري رو به فزوني گذاشته است؛ بطوري كه سودآوري سرمايه هاي انباشته در زمين و مسكن، قابل مقايسه با هيچ يك از بخشهاي ديگر اقتصاد كشور نيست و زمين و مسكن، بجاي کالاهاي مصرفي بادوام، به كالاهاي سرمايه ای پربازده تبديل شده اند. در نيمه ي دوم سال 1385 نيز بار ديگر قيمت زمين و مسكن افزايش فزآيند ه اي يافت . اين معضل در شهر تهران به طور چشمگيري مشهود بود. از يک سو شهروندان با درآمد متوسط و پايين كشور، اميد را به دستيابي به مسكن را از دست دادند و از ديگر سوي متوليان تامين مسکن واکنش نشان دادند و در توجيه علل افزايش قيمت مسکن نرخ بالاي عوارض دريافتي شهرداري را عامل افزايش قيمت مسکن، اعلام کردند. مقال هي حاضر حاصل تحقيقي محدود در سه منطقه از شهر تهران است كه در آن به سنجش تطبيقي عوارض دريافتي شهرداري تهران در حوز ه ي ساخت و ساز در سه ماهه ي اول و سوم سال 1385 با قيمت زمين و مسكن در همين دوره ي زماني پرداخته است. نتايج حاصل بيانگر آن است که گرچه سهم منابع درآمدي شهرداري از سرفصل درآمد حاصل از اراضي و ساختمان بيش از 70 درصد درآمد شهرداري را تشکيل مي دهد، امّا سهم عوارض دريافتي شهرداري در سنجش با قيمت تمام شده ي ساختمان و زمين در حدود 5 درصد است. از اينرو افزايش قيمت مسکن را در کلانشهر تهران بايد در عوامل ديگري جستجو کرد.

عوارض، منابع درآمدي شهرداري، مسکن، قيمت زمين و مسکن،گراني