رابطه بهداشت رواني با هوش معنوي در دانشجويان دانشگاه تبريز

مقدمه : هوش معنوي به عنوان روش هاي چندگانه شناخت و يكپارچگي زندگي دروني با زندگي بيروني است و تاثير معنويت و هوش معنوي بر فرايندهاي روانشناختي در تحقيقات مختلفي نشان داده شده است. هدف : بنابراين هدف پژوهش حاضر رابطه بهداشت رواني با هوش معنوي دانشجويان دانشگاه تبزيز بود. روش : جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 91-1390 بودند كه در اين ميان تعداد 200 نفر(100 دختر و 100 پسر) به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سلامت رواني گلدبرگ و هوش معنوي كينگ استفاده شد.براي تجزيه تحليل داده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد. یافته ها : نتايج نشان داد كه بين بهداشت رواني و هوش معنوي رابطه معني داري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه دو خرده مقياس افسردگي و اختلال در كاركرد اجتماعي پيش بيني كننده هوش معنوي دانشجويان هستند. بحث و نتیجه گیری : با توجه به اينكه افزايش هوش معنوي به سلامت رواني (يا كاهش اختلالات رواني) بالاخص كاهش افسردگي و اختلال در كاركرد اجتماعي دانشجويان منجر مي شود كه اين امر مي تواند از طريق تلاش براي آموزش مهارتهاي مرتبط با هوش معنوي محقق شود.

بهداشت رواني، هوش معنوي، دانشجويان.