ارزیابی روند بیابان¬زایی و مدل¬سازی مکانی الگوی تغییرات کاربری اراضی در منطقه بیابانی دهلران استان ایلام با استفاده از تصاویر ماهواره¬ای لندست

پايش زماني و دقيق تغيير عوارض سطح زمين براي درک روابط و کنش¬هاي متقابل بين انسان و پديده¬هاي طبيعي به منظور تصميم¬گيري بهتر خيلي مهم است. داده¬هاي سنجش از دور منابع اوليه¬اي هستند که به طور گسترده براي پايش تغيير در دهه¬هاي اخير مورد استفاده واقع شده¬اند. در اين مطالعه تصاوير لندست(MSS) سال 1975 و لندست(ETM+) سال 2003 با استفاده از شش تکنیک پايش تغيير در منطقه بیابانی دهلران استان ایلام با مساحت 215863 هکتار آنالیز شده¬اند. تکنیک¬های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه شامل تفاضل تصوير، آنالیز مولفه های اصلی، تفاضل NDVI، آنالیز مولفه¬های متعارف، تفاضل تسلدکپ(روشنایی) و روش مقایسه پس از طبقه¬بندی بوده¬اند. در این مطالعه جهت تعیین آستانه در روش¬هایی که نیازمند تعیین آستانه هستند از روش آماری استفاده شده است و بر این اساس مشخص شده است که آستانه تغییر در منطقه مورد مطالعه با 1 انحراف از میانگین قرار داشته است. پس از تعیین آستانه تغییر، مناطق دارای تغییرات کاهشی، افزایشی و بدون تغییر مشخص گردیده است. جهت ارزیابی دقت تکنیک¬های پایش تغییر پس از برداشت واقعیات زمینی که از طریق بازدید میدانی و تصاویر ماهواره¬ای Google Earth به دست آمد، از دقت کل و ضریب کاپا استفاده شد. بر اساس نتايج به ¬دست آمده مشخص گرديد که روش تفاضل PCA2 با دقت کل 85 و ضریب کاپای 0.75 از بین تکنیک¬های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه بيشترين دقت و روش تفاضل تسلدکپ(روشنایی) با دقت کل 60 و ضریب کاپای 0.53 کمترین دقت را در پايش¬ تغييرات کاربري اراضي منطقه مورد مطالعه داشته¬اند.

تفاضل تصویر، آنالیز مولفه¬های اصلی، تفاضل NDVI، آنالیز مولفه¬های متعارف، تفاضل تسلدکپ، مقایسه پس از طبقه¬بندي.