بررسی نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت یکپارچه منابع آبی در راستای توسعه پایدار شهری

آب یکی از عناصر اربعه است که با حیات و ممات موجودات عجین شده و درتمامی وجوه طبیعت حضوری تعیین کننده دارد و از جمله منابع نادر خدادادی است که تأمین کننده ی نیازهای اساسی انسان می باشد. این کالای گران بها، ارزشی به اندازه حیات دارد. پس یکی از منابع حیاتی برای هر شهری مقوله آب است چرا که با خود حیات و آبادی به همراه دارد. همان طور که تاریخ نشان می دهد، بسیاری از شهرها در اثر خشکسالی و بی آبی متروکه شده و از بین رفته اند. امروزه شهرها به دلیل رشد تصاعدی جوامع انسانی و صنعتی شدن جوامع، تبدیل به سطوحی غیر قابل نفوذ توسط مسکن، مراکز خرید، خیابان ها و... شده اند؛ درست است که شاید توسعه شهری را به همراه داشته اند اما بر سیستم های هیدرولوژی و منابع آبی تأثیرگذار بوده و از احیای مجدد آن ها جلوگیری به عمل آورده و آلودگی این منابع را نیز به همراه داشته است بنابراین امروزه شهرها نیازمند مدیریت یکپارچه منابع آبی هستند تا بتوانند با مدیریت صحیح منابع آبی مشکلات و مسائل بحران آب را به تعویق بیاندازند و با معرفی مباحث جدیدی چون منابع آبی غیر متعارف همانند استفاده مجدد از پساب و رواناب های شهری مسائل و مشکلات شهرها را در رابطه با آب کاهش داده و مدیریت نمایند. برنامه ریزی شهری نیز می تواند با سیاست گذاری های مختلف در مورد تغییر کاربری زمین، تعیین محدوده توسعه شهرها، سرانه کاربری ها با توجه به شرایط اقلیمی هر شهر، مکان یابی صنایع و تجهیزات شهر و میزان و چگونگی تأمین منابع آبی آن ها، جمع آوری رواناب های شهری و استفاده مجددشان برای آبیاری فضای سبز موجود شهرها و ایجاد بسترهای مناسب مشارکت شهروندان کمک شایان توجهی به مدیریت یکپارچه منابع آبی در شهرها نماید.

توسعه پایدار، شهر، برنامه ریزی شهری، منابع آب، مدیریت یکپارچه منابع آبی