کاربرد زبان شناسی حقوقـی در عدالت ترمیـمی

زبان شناسی حقوقی، دانشی نوبنیان از زبان شناسی کاربردی است که با تجزیه و تحلیل شواهد، ادله زبانی و گفتار و رفتار افراد در فرایند دادرسی به بررسی پرسش¬ها و ابهامات موجود در امور حقوقی و قانونی می¬پردازد و می¬تواند در کشف و چگونگی وقوع جرم یاری نماید. بدون تردید این شاخه از علم، در «درك و فهم قانون و استنباط از آن» در همه سطوح علمی جامعه قابل استفاده بوده و این مهارت‌هاي زبانشناسانه می¬تواند در تحليل گفتمان و منظورشناسي در جهت دست يافتن و استنباط صحيح از قصد و منظور گوینده و مستندات ارائه شده توسط طرفين دعوا و بالاخره استفاده از زبان‌شناسان در رابطه با عملکرد چهره و گفتار به خصوص در حوزه عدالت ترمیمی که مبتنی بر گفتمان و رودر رویی طرفین دعوی می¬باشد، بسيار مفيد و راهگشا مؤثر واقع گردد. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نقش زبان شناسی حقوقی در گفتمان عدالت ترمیمی پرداخته شده است که نتایج حاکی از آن است با استفاده از این ساختار زبان شناسی در عدالت ترمیمی فهم و درک قواعد و قوانین حقوقی را نه تنها برای طرفین بزه بلکه برای کلیه سطوح جامعه آسان ساخته و دادگاه نیز بهتر می¬تواند به دور از هر گونه ابهام برای تفهیم عمل خطا و ناپسند بزهکار، وی را نسبت به جبران خسارت و بزه دیده را نسبت به صلح و سازش ترغیب نماید و موجب کاهش زمان دادرسی و روند رسیدگی گردد.

زبان شناسی، حقوق، عدالت ترمیمی، گفتمان