اثربخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر به منظوراثربخشی زوج درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق بود. پژوهش حاضرازنظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه میباشد. نمونه پژوهش 20 زوج ارجاع داده شده توسط دادگاه خانواده به مرکز مشاوره یارای ساوه بودند. که به صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و نیز به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وگواه « درهر گروه 10زوج » جایگزین شدند.میزان سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زوجین شرکت‌کننده در این پژوهش توسط پرسشنامه های سازگاری زناشویی گراهام بی اسپنیر(DAS) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) در پیش آزمون و پس‌آزمون سنجیده شد.گروه آزمایشی تحت12 جلسه زوج درمانی شناختی – رفتاری قرار گرفت.داده‌های به دست آمده با استفاده ازآزمون تحليل کوواریانس(مآنکوا)موردتحلیل قرارگرفت.نتایج به دست آمده نشان داد ،تفاوت معناداری بین زوج درمانی شناختی - درمانی بر افزایش سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق در سطح اطمینان (01/0P<) وجود دارد.بنابراين با عنايت بر تفاوت بين ميانگين ها مي توان عنوان نمودكه زوج درمانی شناختی - رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی زوجین متقاضی طلاق موثراست.

زوج درمانی شناختی - رفتاری ، سازگاری زناشویی ، کیفیت زندگی.