در ماده ۱۹۴ قانون برنامه پنجم توسعه دولت موظف به برنامه ریزی برای بهبود وضعیت روستاها و کاهش نابرابری های موجودبین مناطق روستایی و شهری گردیده است.یکی از مهمترین عوامل مؤثر در بهبود معیشت در بخشروستایی ایجاد اشتغال است.جدیدترین برنامه انجام شده توسط دولت در این زمینه اجرای طرحهای زود بازده در سرتاسر کشور بوده است. بر این اساساین پژوهشکوشیده است که به دلیل تفاوت اساسی بین اشتغال ایجادشده و اشتغال پیش بینی شده در مناطق شهری و روستایی به بررسی میزانانحراف از اشتغال ایجادشده به تفکیک مناطق شهری و روستایی استان کرمان بپردازد. داده های این مطالعه را اطلاعات کلیه بنگاه هایکوچک و متوسط زودبازده در مناطق شهری و روستایی استان کرمان که از اداره کار و امور اجتماعی این استان طی سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹ گرفته شده است، تشکیل می دهد. نتایج نشان می دهدکه انحراف از اشتغال قرارداد در بنگاه هایی که به آنها تسهیلات تعلقگرفته، در مناطق روستایی نسبت به مناطق شهری، بیشتر و در بنگاه های به بهره برداری رسیده انحراف از اشتغال مناطق شهری بیش ازمناطق روستایی است. بر این اساس و با توجه به آنکه درصد بالاتری از جمعیت استان گیلان نسبت به استان کرمان به مناطق روستاییاختصاص دارد، از اینرو نتایج این پژوهش می تواند برای کارآمدی بیشتر طرح بنگاه های کوچکو متوسط زودبازده در این استان کاملاًمورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان :مناطق شهری و روستایی، ماده 194 قانون برنامه پنجم توسعه، اشتغال بنگاه های کوچک و متوسط زودبازده، استان کرمان، استان گیلان
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک