اراضی مستعد مرتعداری، از جمله منابع با اهمیت و اما محدود و آسیب پذیر به شمار می رود. در صورتی که از سودمندی های آن بی جا استفاده نشود، ابدی و قابل تجدید است. خوشبختانه انسان متمدن به فکر چاره جویی افتاده است و از اواخر قرن میلادی گذشته، انسان به این نکته پی برده است که برای آنکه بخواهد بهره برداری با صرفه اقتصادی و مستمر از سرزمین داشته باشد، بهتر است که روند بهره برداری را در یک چارچوب برنامه ریزی شده به اجرا گذارد. چنین فکری مقدمه ای برای برنامه ریزی استفاده از اراضی تلقی می‌شود. ایجاد و به کارگیری سامانه های اطلاعات جغرافیای (GIS) منجر به بروز تغییرات و جهش های عظیمی در بسیاری از زمینه ها همچون محیط زیست و آمایش سرزمین شد. مطالعه حاضر تلاش برای تامین بخشی از نیازهای اطلاعاتی، در مورد کاربری مرتعداری و تخمین توان اکولوژیکی و اقتصادی اجتماعی شهرستان های علی آباد، گنبد و گرگان در استان گلستان به منظور مکانیابی مناطق مستعد مرتعداری میباشد. در این تحقیق در ادامه جمع آوری داده های مورد نیاز در سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، نقشه تناسب اراضی برای کاربری مرتعداری به واسطه روش ارزیابی چند معیاره (MCE) و فازی سازی (Fuzzy) فاکتورهای مورد بررسی و روش وزن دهی سلسله مراتبی (AHP) در محیط نرم افزار (IDRISI Kilimanjaro) و (ArcGIS)، در سه طبقه تناسب (1- ضعیف، 2- متوسط و 3- بالا)، در منطقه جانمایی گردید.
