نقش مولفه هاي اقتصادي، اجتماعی و فرهنگی گردشگري روستایی درتوانمندسازي زنان مناطق روستایی دراستان گلستان( مطالعه موردي: روستاي زرین گل شهرستان علی آبادکتول)

گردشگري، به عنوان صنعتی پاك در تعاملی دیرپا و پایدار با مجموعه ي عوامل اجتماعی - فرهنگی نقشی مهم و انکارناپذیر در تحول و توسعه ي روستایی ایفا می نماید.به طوریکه در دهه پایانی قرن بیستم بسیاري از برنامه ریزان اجتماعی اقتصادي در کشورهاي اروپایی گردشگري را روشی مطمئن با چشم اندازي بسیار روشن براي توسعه روستاها بویژه محرومترین آنها معرفی کرده اند. در این میان، گردشگري روستایی یکی از فعالیت هایی است که به دلیل تنوع در مشاغل ، زمینه ي اشتغال و کارآفرینی بسیار زیادي براي زنان روستایی دارد، آنها به راحتی می توانند در کنار فعالیت هاي روزمره خانگی خود به این فعالیت در زمینه ي گردشگري بپردازند. دراین شاخه از صنعت گردشگري پتانسیل هاي فراوانی براي توانمند سازي زنان در جوامع روستایی و در پی آن، احیا شخصیت و هویت آنها می شود .روش شناسی این مقاله ، روش توصیفی - پیمایشی و همچنین مبتنی برروش اسنادي(کتابخانه اي) است. جامعه آماري این تحقیق را 100 نفراز زنانی که در پنج سال اخیر درروستاي زرین گل سکونت داشته اند را تشکیل می دهند. نتایج نحقیق نشان می دهد که نقش گردشگري روستایی در توانمندسازي اقتصادي زنان،در رتبه ي اول اهمیت قرار دارد. توانمندسازي فرهنگی زنان، در رتبه ي دوم اهمیت قرار دارد. در این زمینه، تغییر الگوي مصرف، تغییر در فرهنگ، افزایش سطح آگاهی و دانش زنان روستاي مورد مطالعه از مهم ترین نقش هاي مؤثر گردشگري روستایی بوده است. از طرفی دیگر، بعد اجتماعی توانمندسازي در رتبه ي آخر اهمیت قرار گرفته است. همچنین تحلیل داده ها در سطوح بالاتر، نشان داد که بین سن زنان روستایی با توانمندي آنان در ابعاد سه گانه، رابطه ي منفی معنی داري وجود دارد. همچنین رابطه ي بین سطح تحصیلات زنان روستایی با میزان توانمندي آنان، صرفاً در بعد توانمندي اقتصادي، معنی دار است.

گردشگري، گردشگري روستایی، توانمندي زنان روستایی، روستاي زرین گل، شهرعلی آباد.