بررسی و تحلیل نقش توسعه درونزای بافت مرکزی شهر زنجان در ارتقای شاخص¬های کیفیت زندگی

بافت مرکزی شهرها، به عنوان هسته اولیه شهری از اهمیت فراوانی برخوردار است. در سال¬های اخیر با توجه به رشد شتابان شهرنشینی و مشکلات عدیده این بافت¬ها از قبیل (ترافیک، آلودگی هوا، املاک مخروبه، زمین¬های رها شده و ...) از یک طرف و وجود زیرساخت¬ها و امکانات موجود در آن¬ها از طرف دیگر، سبب شده تا در این محدوده از شهرها، برنامه توسعه درونزا اجرا شود. این امر بر کیفیت زندگی ساکنان این مناطق تاثیراتی را بر جای گذاشته است. در تحقیق حاضر به بررسی و تحلیل نقش توسعه درونزای بافت مرکزی شهرها در ارتقای شاخص¬های کیفیت زندگی پرداخته شده است. نوع تحقیق کاربردی، روش مورد استفاده توصیفی-تحلیلی و برای گردآوری داده¬ها از روش¬های اسنادی و میدانی بهره گرفته شده است. و جامعه آماری تحقیق خانوارهای ساکن در بافت مرکزی شهر زنجان می¬باشد، که در بافت مرکزی از بین 4529 خانوار ساكن 301 خانوار با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آماراستنباطی (آزمون ویلکاکسون) و مدل پرومتی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون ویلکاکسون، بیانگر مطلوبیت کیفیت زندگی در دوره بعد از توسعه درونزا نسبت به دوره قبل از آن می¬باشد. بطوریکه آماره z، 61/14- محاسبه شد. این امر باتوجه به سطح معنارداری 99 درصد تایید می‌شود. نتایج حاصل از رتبه¬بندی پرومتی نیز نشان داد که در دوره قبل از توسعه درونزا محله 6 با مقدار φ کل 088/0 بهترین رتبه (1) و محله¬های 4 و 5 به ترتیب با مقدار φ کل 012/0- و 002/0 پایین¬ترین رتبه (6) را داشته¬اند. بعد از توسعه درونزا نیز محله 6 با مقدار φ کل 073/0 بهترین رتبه (1) و محله 4 با مقدار φ کل 013/0- پایین¬ترین رتبه (6) را در بین محلات بافت مرکزی کسب کرده است.

کیفیت زندگی، بافت مرکزی، توسعه درونزا، شهر زنجان