بررسی اندیشه حاکم بر شکل گیری محراب در دوران مسیحیت و اسلام

محراب در معماری اسلامی واژه ی پر کاربردی است. محراب در ( اسم عربی ) با معانی: بالاخانه، صدر مجلس، جایگاه شیر، محراب مساجد، جای ایستادن پیشنماز، قبله، تاق مسجد که در سمت راست قبله است، به کار رفته است. تاریخ استعمال محراب کاملاً مشخص نیست ولی در بعضی از کشورها و بعضی از مذاهب قبل از اسلام مورد استفاده بوده است.محراب مسجد طاق نمایی که جهت نمازگزاران را نشان می دهد، در واقع کوچک شده ی محراب (Apse) کلیسای مسیحی است که مذبح (Alter) را در خود دارد. محراب کلیسای مسیحی یاد آور طاق نمای عمیق و بزرگ معابد یونانی- رومی است که مجسمه ای آئینی را در خود داشت و یا در کاخ های متأخر عتیق رومی شخص امپراطور را در خود جای می داد. در ایران پیش از اسلام محراب در مکان مهرابه ها استفاده می شد که در واقع به معنای جایگاه و معبد مهر یا خورشید است. در این تحقیق سعی بر آن شده که به بررسی اندیشه ی شکل گیری این عنصر در فضای مساجد و کلیساها پرداخته شود.

پیدایش محراب ، آیین میترایی ، مسیحیت ، اسلام