بازشناسی انواع تزئینات در خانه های تاریخی شهر سنندج

با ظهور و بروز تفکر جدید غربی در حوزه فرهنگ و هنر ایرانی که نشات گرفته از برداشت های سطحی مسافران فرنگ دیده و نا آگاه به ریشه های تمدن ایران زمین بوده بخشهای از فرهنگ و هنر این سرزمین مورد چالش قرار گرفت . بی توجهی و کم اهمیت انگاری سیاست گزاران فرهنگی موجب گردید که ارزشهای چندین هزار ساله این مرز و بوم کم ارزش و در برخی موارد ضد ارزش محسوب گردد . معماری به عنوان نماد تداعی فیزیکی هر فرهنگی تبیین کننده افکار جهان بینی مردمان عصر خود می باشد که نوع نگرش و تفکر را به دنیای پیرامون خود بیان می کند . تاریخ معماری ایران از جهات مختلف بررسی گردیده ودر قالب عناوین مختلف کتاب ها و مقالات منتشر یافته است . یکی از این مشخصه هایی که از نظر فیزیکی غالبا، ومصالح شناسی بسیار خوب مورد بحث و بررسی قرار گرفته است تزیینات وابسته به معماری در دوره های مختلف می باشد که شامل عناصری مانند گچ بری، کاشی کاری، آجرکاری، نقاشی، هنر چوب و غیره می باشد. اما نکته ای که تقریبا می توان ادعا کرد که خیلی کم به آن پرداخته شده است نقش و تاثیر این تزیینات بر شکل گیری زندگی و کیفیت زندگی می باشد و از آنها چگونه و به چه طریق می توان در زندگی امروز استفاده کرد این موضوعی است که کمتر مورد پرداخت و بررسی قرار گرفته است . این مقاله سعی دارد با مطالعه انواع تزییناتی که مشخصا در فضاهای داخلی و مسکونی خانه های سنتی مورد استفاده قرار گرفته است را تبیین و بسط دهد و برای استفاده امروز از این عناصر ارزشمند ارایه طریق نماید برای این منظور تعدادی از خانه های سنتی و تاریخی سنندج به صورت ارایه موردی انتخاب، تحلیل و آنالیز شده است .

معماری داخلی، فرهنگ، هنر، تاریخ، تزیینات، خانه.