بررسی شرایط انتقال آب آشامیدنی درون لوله بدون تزریق کلر

امروزه مهمترین دغدغه بشر برای ادامه حیات مشکل کم آبی می باشد. در گذشته برای تامین آب آشامیدنی، از منابعی مانند آبهای زیرزمینی و سطحی برداشت صورت می گرفت اما در حال حاضر بدلیل کم شدن آبهای زیرزمینی و سطحی، نیاز به بازیافت آبهای زائد و تصفیه آن جهت تامین آب آشامیدنی می باشد. یکی از این مراحل کلرزنی می باشد که در بررسی انجام شده مطالعاتی در راستای تزریق نکردن آن در خطوط انتقال صورت گرفته است. به همین منظور جهت نیاز جامعه در راستای تامین آب آشامیدنی عاری از ترکیبات مضر جانبی و با طعم غیر شیمیایی، شرکت آب و فاضلاب یکی از کشورهای اروپایی مبادرت به بهره برداری سیستم آبرسانی در مقیاس کامل برای توزیع آب آشامیدنی عاری از هر نوع مواد شیمیایی نمود. بدین ترتیب مواد شیمیایی که در محل خروج آب از تصفیه خانه ها بمنظور جلوگیری از آلودگی مجدد آب در لوله های شبکه آبرسانی، به آب تصفیه شده اضافه میگردد، کاملا حذف شد. پیاده سازی این سیستم عاری از مواد شیمیایی ضدعفونی کننده سالها بطول انجامید. در طول این مدت مقدار مواد شیمیایی بصورت گام به گام تقلیل یافت. این فرایند نشان داد که چه در مدت آزمایش و چه در زمانی که بهره برداری از سیستم توزیع عاری از مواد ضدعفونی کننده رسما آغاز شد هیچ مشکلی در شبکه توزیع بوجود نیامد. مقدار متوسط شمارش میکروبی در محل خروجی تصفیه خانه ها بمیزان کمی یعنی از صفر تا 3 واحد در میلیمتر به صفر تا 6 واحد در میلیگرم و در نقاط نمونه برداری داخل شبکه از صفر تا 2 واحد به 1 تا 5 واحد در میلیمتر افزایش یافت. افزایش های موضعی شمارش میکروبی بمیزان 100 تا 300 واحد در میلیمتر که در بعضی موارد قبل از پیاده سازی پروژه نیز مشاهده می شد، بلافاصله پس از شستشو با آب با سرعتی معادل 5/0 متر در ثانیه، برطرف میگردید. موفقیت این پروژه نشان داد که آب آشامیدنی که حتی از آبهای سطحی تامین میشود، لزوما به اضافه نمودن مواد ضدعفونی کننده احتیاج ندارد.

شبکه انتقال، آب، کلر، تصفیه، آلودگی شیمیایی.