جایگاه حکمروایی خوب در توسعه پایدار گردشگری شهر مشهد

رکن اساسی توسعه پایدار مدیریت شهری مدیرت بهینه شهر است . با توجه به رشد فزاینده جمعیت شهری و به منظور کنترل منابع و سرمایه های مادی و معنوی و عملکرد بهینه سازمان ها ، مشارکت همه شهروندان به ویژه نخبگان شهر ضروری است . تجربه جوامع تمرکز گرا نشان داده است که نگاه یک سویه از بالا به پایین مسئولین نسبت به شهروندان در شهر مشکلات بسیاری را به وجود آورده است به گونه ای که شهروندان به قوانین شهری توجهی نمی کنند و با سازمان ها در امر توسعه شهری در تمامی زمینه های توسعه شهری از جمله گردشگری مشارکت نمی کنند. توسعه پایدارگردشگری شهری، به همکاری، سازماندهی، و مشارکت همه نهادهای دخیل در مدیریت شهری بستگی دارد. زیرا تعدد و تنوع نهادها و کنشگران چون؛ نهاد های دولتی، نهادهای عمومی، ذینفعان، سرمایه گذاران و مردم بومی که هر کدام اهداف بخشی و خصوصی خود را دنبال می کنند، باعث می شود که تنها راه توسعه گردشگری شهری توسل به ساز و کار حکمروایی خوب باشد و تنها در چهارچوب حکمروایی خوب است که می توان از ظرفیت های این تنوع و تعدد استفاده کرد. تحقیق حاضر از نوع بنیادی و نظری بوده و روش پژوهش آن نیز توصیفی- تحلیلی است. هدف این تحقیق، دستیابی به حکمروایی خوب شهری و ارائه شاخص هایی برای حکمروایی خوب شهری در شهر مشهد به عنوان پایتخت فرهنگ جهان اسلام می باشد.

گردشگری شهری، توسعه پایدار، حکمروایی، حکمروایی خوب،مشهد