مکان‌یابی اسکان موقت بعد از زلزله و تخصیص بلوک¬های شهری به این مراکز با استفاده از الگوریتم مورچه و روش تصمیم گیریAHP

یکی از مسائل پرکاربرد در هر جامعه‌ای، مسائل مکان‌یابی و تخصیص می‌باشد. این‌گونه مسائل جز مسائل Np-Hard است و با افزایش تعداد نقاط تقاضا و مراکز خدماتی، پیچیدگی و حجم محاسبات مسئله به‌صورت نمایی افزایش می‌یابد. برای حل این مشکل، روش‌های فرا ابتکاری متناسب با شرایط مسئله توسعه‌یافته‌اند. سوابق تاریخی نشان می¬دهد که ایران کشوری زلزله‌خیز است. با توجه به اینکه جمعیت شهرها در حال افزایش است، شناخت وضعیت موجود شهرها و برنامه¬ریزی مدیریت بحران جهت مقابله با بحران¬های ناشی از زمین‌لرزه امری ضروری است. در تحقیق حاضر به مطالعه¬ی مکان¬یابی و تخصیص اسکان موقت بعد از زلزله برای منطقه 6 شهر تهران پرداخته‌شده است، به این صورت که ابتدا مکان¬های دارای شرایط اولیه اسکان موقت با استفاده از روش تصمیم‌گیری AHP به‌دست‌آمده و سپس با استفاده از الگوریتم مورچه 7 نقطه به‌عنوان مکان¬های بهینه اسکان موقت انتخاب می¬گردد. با توجه به اهمیت نقاط دارای شرایط اولیه اسکان موقت، احتمال انتخاب این نقاط به‌عنوان نقاط بهینه یکسان نیست. مثلاً مراکز درمانی با مساحت بالا و محدوده باز برای اسکان موقت مناسب¬تر از بقیه¬ی نقاط دارای شرایط اولیه اسکان موقت است. لذا ارزش نقاط دارای شرایط اولیه اسکان موقت به‌دست‌آمده از تحلیل¬های مکانی، در الگوریتم مورچه برای انتخاب رأس¬ها یا مکان¬های بهینه دخالت داده می¬شوند. نتایج به‌دست‌آمده کارایی الگوریتم مورچه در انتخاب مکان¬های بهینه متناسب بااهمیت هرکدام از نقاط دارای شرایط اولیه اسکان موقت را نشان می¬دهد.

مراكز امداد، مديريت بحران، زلزله، الگوريتم¬هاي فرا ابتكاري، الگوريتم مورچه، AHP