تعیین غلظت کشنده(Lc5096h) و بررسی اثرات علف کش پرتیلاکلر(ریفیت) بر بافت آبشش بچه ماهیان کپور علفخوار(Ctenopharyngodon idella)

تعیین سمیت حاد(Lc5096h) علف کش پرتیلاکلر(ریفیت)، تعیین محدوده کشندگی و تعیین حداکثر غلظت مجاز این سم بر روی بچه ماهیان 3-5 گرمی کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) به روش ساکن(Static) و بر اساس روش استاندارد TRC,1984 به مدت 96 ساعت مورد مطالعه قرار گرفت. پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب از جمله 8.2-7=pH،mg/l(Caco3) 240= سختی کل، PPm7 = اکسیژن محلول و درجه حرارتºc1±26 کنترل شد. بر اساس نتایج بدست آمده میزان Lc10، Lc50 و Lc90 به ترتیب برابر 1.05، 1.43 و 2.5 بدست آمد و حداکثر غلظت مجاز(M.A.C.value) این سم در اکوسیستم های آبی نیز 0.143 تعیین گردید. سپس بافت آبشش بچه ماهیان آمور در مجاورت با غلظت های مختلف قرار گرفت و از نظر ضایعات میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفت.در بررسی ضایعات ناشی از سم، ماهیان مسموم از نظر بالینی علائمی از قبیل شنای غیر عادی، اختلالات تنفسی، تشنج و افتادن به کف را از خود نشان دادند. نتایج حاصله از نظر آسیب شناسی بافتی نیز نشان داد که قرار گرفتن آبشش در مجاورت علف کش پرتیلاکلر(ریفیت) منجر به بروز پدیده هایی مانند هيپرپلازي، پرخوني، خونريزي، چسبندگي لاملا، نكروزسلولي، تورم رشته اوليه آبشش و آماس سلولي گردید. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که سم پرتیلاکلر(ریفیت) برای بچه ماهیان کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella) در ردیف سمی قرار دارد.

کپور علفخوار(آمور)، پرتیلاکلر(ریفیت) ، آسیب شناسی بافتی، بافت آبشش، Lc5096h