هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعیین کننده خودکارآمدی و فرسودگی شغلی معلمان در قالب مدل سازی معادلات ساختاری بود. در یک طرح همبستگی 330 نفر از معلمان تهرانی با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه خودکارآمدی معلمان(اسکالوویک و اسکالوویک، 2007) و فرسودگی شغلی معلمان(ماسلاچ و همکاران، 1996) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی شغلی روابط معناداری وجود دارد و این متغیرها 19 درصد از تغییرات فرسودگی شغلی را تبیین می¬کنند. اثرات غیر مستقیم نیز معنادار بوده و مدل ساختاری از برازش مناسبی برخوردار بود. به نظر می رسد خودکارآمدی معلمان به طور منفی می تواند فرسودگی شغلی را در آنان پیش بینی کند.
