چکیده :

در ادب نظم و نثر فارسی نوشته ها و ٍآثار گرانقدر فراوانی در حیطه ی عرفان و مدح و ستایش عارفان بزرگ نگاشته شده است. در این زمینه با مسائل و جریان هایی مواجه می گردیم که سرشار ازلطایف و ظرایف سمبل گونه عرفانی است که بیانگر جایگاه و نمونه های متفاوت و مهم کودک و دوران کودکی و ارتباط تنگاتنگ آن با قلمرو عرفان و تعاریف گوناگون عرفان از کودک می باشد.از این رو شاعران با استفاده از واژه ی کودک و مراحل مختلف رشد سنی و عقلی کودک در متون عرفانی خود تصویرها و نمادهای زیبایی ترسیم نموده اند.

کلید واژگان :

واژگان کلیدی: کودک، عرفان، مثنوی معنوی، مولانا جلال الدین محمد



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک