بررسی عوامل مؤثر بر مدیریت زمان با رویکرد بهره وری در کارها

مديريت زمان ضرورتي غيرقابل انکار براي موفقيت در تمام مراحل زندگي به شمار ميرود. زمان تنها منبعي است که با يک نرخ ثابت صرف ميشود يعني در هر دقيقه 60 ثانيه و در هر ساعت 60 دقيقه! بنابراين همه نياز دارند که بدانند چگونه از زماني که در اختيار دارند بهره بگيرند. هر انديشه و هر اقدامي نياز به زمان دارد و هر عاملي و هر امري که زمان ميطلبد، ميتواند به طور بالقوه ضايعکننده وقت نيز باشد، هر يک از ضايعکنندگان وقت به طور بالقوه توليدکنندگان فشار رواني نيز هستند بنابراين شناخت درست و به موقع عواملی كه وقت ما را هدر میدهند بسيار مهم است تا بتوان از زمان به نحو مؤثري بهره گرفت که بهرهوري در کارها را افزايش داد. پژوهش حاضر به روش توصيفي- پيمايشي، مقطعي انجام، ابزار اندازهگيري پرسشنامه، که روايي آن براساس پانل متخصصين و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي کرونباخ براي پرسشنامه 83/0 محاسبه گرديد. تجزيه و تحليل با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. جامعه آماري مورد نظر در اين تحقيق کارکنان دانشگاه رازي استان کرمانشاه ميباشند که به صورت تصادفي، 120 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شده است. هدف از اين تحقيق بررسي عوامل مؤثر بر مديريت زمان در راستاي بهرهوري در کارها به منظور اصلاح الگوي مصرف بوده است. يافتههاي حاصل از 4 ، 4، 6، 5 و 6 سئوال تحقيق به ترتيب گوياي آن است که تمايل به موفقيت، به ميزان 5/96 درصد؛ عدم عجله و دستپاچگي در انجام کارها، به ميزان 4/95 درصد؛ برنامهريزي در انجام کارها، به ميزان 8/94 درصد؛ مهارت در انجام کارها، به ميزان 06/94 درصد و عدم آسانگيري در انجام کارها، به ميزان 5/93 درصد ميتواند بر مديريت زمان و بهرهوري درکارها مؤثر واقع گردد.

مدیریت زمان، اصلاح الگوی مصرف، دانشگاه رازی کرمانشاه