مروری بر استفاده از کرم های خاکی به عنوان بیواندیکاتور جهت سنجش آلودگی های فلزات سنگین در اکوسیستم های خشکی

کرم های خاکی بخشی از زنجیره های غذایی در اکوسیستم های خاکی می باشند که آلودگی های خاک از جمله فلزات سنگین برصفات و پارامترهای رشد آن ها اثرات نامطلوبی بر جای می گذارد. زمانی که آلاینده های فلزات سنگین وارد بدن کرم های خاکی شوند ، از طریق زنجیره ی غذایی به بدن موجودات زنده ی دیگر نیز منتقل شده و سلا مت و حیات آن ها را به خطر می اندازد کرم های خاکی نه تنها از لحاظ میزان پروتیین، بلکه از لحاظ نوع اسید آمینه، بخصوص اسید آمینه لیسین، اهمیت زیادی دارد بنابراین از این جانور به علت داشتن مقدار فراوان پروتیین در ساختار خود می توان به عنوان غنی ترین منبع غذایی برای پرورش جانوران از جمله ماکیان و آبزیان نیزاستفاده می شود. هدف از این مقاله مروری بر استفاده از کرم های خاکی به عنوان بیواندیکاتور جهت سنجش آلودگی های فلزات سنگین در اکوسیستم های خشکی است. این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی بوده و در مقاله حاضر با جستجوهایی که در سایت های معتبر اینترنتی نظیر :,www.irandac,www.civilika.com www.springer.com ,www.magiran. com www.elsevier .com, www.ScienceDirect و درمقالات گوناگون سعی شده است به بررسی غلظت فلزات سنگین سرب وکادمیوم در کرم خاکی به عنوان بیواندیکاتور فلزات سنگین پرداخته شود. نتایج حاصل از مطالعات داخل و خارج کشور نشان داد که با توجه به حساسیت کرم های خاکی به آلودگیهای زیست محیطی ، می توان از آن ها به عنوان بیواندیکاتور جهت سنجش خاک های آلوده استفاده نمود

بیواندیکاتور، کرم های خاکی، فلزات سنگین، اکوسیستم های خشکی