هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي-رفتاري بر بهبودي و تنظيم شناختي در بيماران وابسته به مواد بود. در اين پژوهش نیمه آزمايشي، 90 نفر بيمار وابسته به مواد به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي (45 نفر) و گواه (45 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايشي به مدت 12 جلسه 90 دقيقه اي تحت درمان گروهي شناختي-رفتاري به سبك كارول قرار گرفتند و در گروه کنترل مداخله اي صورت نگرفت. همه ي آزمودني ها در ابتداي پژوهش، بعد از اتمام مداخله پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان CERQ و پرسشنامه نيمرخ اعتياد مادزلي (MAP) را تكميل نمودند. نتايج حاصل از تحليل کوواریانس چند متغیری و يكراهه نشان داد كه گروه درماني شناختي-رفتاري موجب افزايش معني دار راهبردهاي انطباقي تنظيم شناختي هيجان و كاهش معني دار راهبردهاي غير انطباقي تنظيم شناختي هيجان و علائم اعتياد مي شود. بنابراين، گروه درماني شناختي-رفتاري بر افزايش معنی دار راهبردهای انطباقی تنظيم شناختي هيجان و كاهش معنی دار علائم اعتياد و راهبردهای غیرانطباقی تنظيم شناختي هيجان در بيماران وابسته به مواد مؤثر است.
کلید واژگان :گروه درماني شناختي-رفتاري، بهبودي، تنظيم شناختي هيجان، بيمار وابسته به مواد
ارزش ریالی : 500000 ریال
با پرداخت الکترونیک