بررسي اثر افزايش تراكم بوته و مقادير مختلف آبياري بر عملكرد برنج رقم هاشمی

این طرح بمنظور پی‌ بردن به اثر فاصله كاشت در جلوگيري از تابش نور خورشيد به سطح خاك و كنترل رشد علفهاي هرز خصوصا در اوايل فصل رشد برنج و استفاده بهينه از مقدار آب آبياري و بالا بردن راندمان استفاده از آن و نيز تأثير كاهش آب آبياري بر عملكرد برنج بصورت اسپليت‌ پلات در قالب طرح ‌بلوكهاي‌ كامل ‌تصادفي در سه تكرار كه درآن فواصل ‌كاشت (20×20-15×15-20×10 سانتي‌متر) بعنوان تيمار فرعي و مقدار آب‌ آبياري (غرقاب دائم 100%، 75% و 50% تبخير از تشتك سفيد كلاس A) بعنوان تيمار اصلي درنظر گرفته شد، در سالهای 1380 و 1381 در مزرعه تحقيقاتي مؤسسه تحقیقات برنج واقع در رشت اجراء گردید. آبياري هر پنج روز يكبار پس از محاسبه ميزان تبخير از تشتك تبخير اعمال گرديد. ميزان بارندگي با استفاده از باران‌سنج ذخيره‌اي بطور روزانه اندازه‌گيري شد. ميزان رشد و نوع علفهاي هرز دو بار در هر سال اندازه‌گيري شد و پس از آن اقدام به وجين آنها گرديد. مقایسه میانگین اثر فاصله نشاء نشان داد که تیمار فاصله نشای 15×15 سانتی متر با متوسط عملکرد 306/2 تن در هکتار بیشترین و تیمار فاصله نشای 20×20 سانتی متر با متوسط عملکرد 906/1 تن در هکتار دارای کمترین عملکرد دانه بودند و تیمار فاصله نشای 10×20 سانی متر با متوسط عملکرد 108/2 تن در هکتار عملکرد بین دو تیمار مذکور را داشت. واژه‌های كليدي: تراكم بوته، آبياري، عملکرد، برنج.

واژه‌های كليدي: تراكم بوته، آبياري، عملکرد، برنج.