بررسی ویژگی¬های رویشگاهی گونه پده در دشت سیستان

مطالعه خصوصیات بوم¬شناسی فردی گیاهان برای تعیین نیازهای اکولوژیک گیاهان مهم و غالب مراتع امری ضروری است. برخی از این گونه¬ها به علت عدم مدیریت صحیح از آنها استفاده نمی¬گردد و گونه¬های غیربومی با هزینه¬های سنگین و ریسک بالا در کارهای مدیریتی مورد استفاه قرار می¬گیرند. پوشش گیاهی منطقه سیستان انبوه و متراکم نبوده و حتی بخش وسیعی از این منطقه خالی از پوشش گیاهی است. مشکلاتی مانند تخریب پوشش گیاهی، بیابان¬زایی و طوفان¬های شن منطقه، لزوم کنترل و مدیریت وضعیت فعلی، به کمک فعالیت¬های بیولوژیک با گونه¬های مناسب در این منطقه ضروری می¬باشد. این امر باید با مطالعات علمی و به کمک گونه¬های مناسب صورت گیرد. بیشه¬زارهای پده از جمله منابع جنگلی غیرتجاری مخصوص در منطقه دشت سیستان به شمار می¬رود که با ایجاد اکوسیستم خاص خود نقش مهمی را در تعادل حیاتی این منطقه ایفا می¬کنند. نتایج حاصل از آزمایشات خاک¬شناسی منطقه نشان می¬دهد که در منطقه نیاتک که یکی از رویشگاه¬های طبیعی این گونه بوده است بافت خاک، شنی تا لومی شنی بوده، میزان اسیدیته، 8/7 به¬دست آمد. میزان هدایت الکتریکی برابر، 72/15 دسی¬زیمنس بر متر می¬باشد. درصد رطوبت اشباع نیز 83/21% می¬باشد. میزان درصد کربن آلی خاک نیز، 35/0% به¬دست آمد. نتایج به دست آمده از بررسی¬هایی که روی گونه پده صورت گرفته نیز به این شرح میباشد که، قطر متوسط تنه درخت 5/18 سانتی¬متر، متوسط درصد تاج پوشش 456 سانتی¬متر و متوسط ارتفاع آن برابر 6/887 سانتی¬متر می¬باشد. درخت پده به علت تحمل در برابر دامنه زیاد درجه حرارت و سازگاری در انواع خاک¬های شور در منطقه¬ای مانند دشت سیستان که میزان بارندگی سالیانه آن جزئی بوده و فصل خشک و طولانی دارد می¬تواند در پروژه¬های بیابان¬زدایی و نیز به عنوان بادشکن کشت شود.

گونه پده- بوم¬شناسی فردی- اکوسیستم- نیاز اکولوژیکی- بیابان¬زایی