مناسب سازی فضاهای عمومی‌شهر با تأکید بر استانداردهای دسترسی معلولین جسمی – حرکتی (مورد مطالعه: میدان مصلی رشت)

امروزه نگاه به فضاهای عمومی‌شهری، به‌عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه‌های توسعه شهری حکایت از بازتولید این فضاها در تقویت و وجه فرهنگی ‌ـ ‌اجتماعی دارد. از آنجا که ساکنان شهرها، حقوق برابر در استفاده از این‌ گونه فضاهای عمومی‌شهری دارند، لذا ایجاد فضاهایی مناسب و مطلوب برای تمام گروه‌های سنی و جنسی و به‌ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر (نظیر کودکان، زنان، سالخوردگان و ناتوانان جسمی) بخشی از وظایف برنامه‌های توسعه شهری قلمداد می‌شود. این پژوهش با هدف مناسب‌سازی فضاهای عمومی‌شهری برای معلولین انجام شده است. در راستای هدف پژوهش میدان مصلی رشت مورد مطالعه قرار گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری شامل دو گروه شهروندان معلول، جانباز و کم توان‌های حرکتی بالای 6 سال، و مدیران و متخصصان در امور مدیریت شهری و امور معلولین حرکتی است. حجم جامعه آماری براساس سالنامه آماری مرکز آمار 1390، برابر با 44796 نفر است، طبق فرمول کوکران، تعداد نمونه 381 محاسبه شده است. اطلاعات پرسشنامه وارد نرم افزار spssشده و بعد از استخراج تحلیل های آماری، جداول سوات (swot) تنظیم گردید. نظرات کارشناسان نیز با کمک روش دلفی ثبت شده و در انتها با بهره گیری از جداول swot و نظرات کارشناسان، پیشنهاداتی در خصوص امر مناسب‌سازی فضای عمومی برای معلولین ارائه شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نابینایان در میدان مصلی رشت به دلیل عدم پیوستگی مسیرهای هادی نابینا مشقت می‌کشند و معلولین حرکتی از عدم درنظرگرفتن نیازهای آنان در فضاهای شهری دچار مشکل شده‌اند. بنابراین باید اقداماتی صورت گیرد که مشارکت و حضور این گروه در میدان بیشتر شود.

مناسب‌سازی، فضاهای عمومی‌شهر، دسترسی، معلولین، رشت.