بررسی نقش دفاتر تسهیلگری در توانمندسازی و ارتقای کیفیت زندگی در محلات حاشیه نشین با رویکرد اجتماع محور

پدیده حاشیه نشینی به عنوان یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین معضل اجتماعی به صورت گسترده در کلان‌شهر‌ها و شهرها وجود دارد و رشد قارچ گونه این پدیده، همچنان ادامه دارد بطوریکه کالبد شهرها را دستخوش ناهمگونی و ناهنجاری های شدیدی کرده است. در آغاز پژوهش حاضر کوشش به عمل می آید تا ضمن اشاره به مفاهیم نظری حاشیه‌نشینی، اسکان غیر‌رسمی و همچنین بررسی و شناخت علل و عوامل فرآیند شکل‌گیری این محلات، به نقش دفاتر تسهیلگری و توسعة محلی در توانمندسازی، حمایت و توسعة اجتماعات کمتر‌برخوردار پرداخته شود. در این ارتباط نحوه جمع‌آوری اطلاعات در بخش معرفی مفاهیم اولیه از روش کتابخانه‌ای که شامل (کتاب ها، مجلات و مقالات علمی معتبر) می باشد و در بخش جمع آوری مستندات از طریق مشاهده میدانی(مصاحبه، مشاهده و دوربین عکاسی) استفاده شده است. راه اندازی دفاتر تسهیلگری در محلات حاشیه نشین، تجربه جدیدی از حضور یک نهاد واسط برای ایجاد ارتباط بین سازمان‌های دخیل در امور کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و سایر حوزه‌ها و ساکنان این محلات می‌باشد. با توجه به بررسی‌های به عمل آمده، این دفاتر به علت ارتباط عمیق با جامعه محلی و اعتماد مردم محلی به این دفاتر و با استفاده از رویکرد اجتماع محور می تواند در توانمندسازی، حمایت و توسعة اجتماعات این محلات موثر واقع شود.

تسهیلگری، توانمندسازی، کیفیت زندگی، حاشیه نشینی، رویکرد اجتماع‌محور.