اثر بخشی آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاری و شادکامی دانش آموزان

هدف در پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاری و شادکامی دانش آموزان مدارس متوسطه در شهر رشت بود. این پژوهش از نوع آزمایشی است. بررسی آن در طی دو مرحله پیش از آموزش و پس از آموزش در بین دو گروه آزمایش حضوری و یک گروه کنترل می باشد. در این پژوهش 100 نفر از دانش آموزان پسر شهر رشت در دو گروه آزمایش (50 نفر) و کنترل (50 نفر) به طور تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش 8 جلسه آموزش مهارت حل مسئله مقیاس سازگاری اجتماعی سامانی (1390) و برنامه افزایش شادی فوردایس (1977) بود. برای تحلیل روش آماری داده از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت حل مسئله بر افزایش سازگاری و شادکامی مؤثر بود. بنابراین می توان این گونه نتیجه گیری کرد که آموزش مهارت حل مسئله بر سازگاری و شادکامی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد.

آموزش مهارت حل مسئله، سازگاری، شادکامی، دانش آموزان