شبکه های موردی سیار نسل جدیدی از شبکه های کامپیوتری هستند که برای برآوردن یکسری نیازهای خاص و با ویزگی هایی متفاوت ازشبکه های سیمی طراحی شده اند. ویژگی های مانند پویا بودن توپولوژی و فقدان زیرساخت ثابت در این شبکه ها مسئله مسیریابی را در این شبکه ها به چالش کشیده است؛ همچنین در این شبکه ها بدلیل محدودیت منابع انرژی، مسئله توازن انرژی مصرفی در میان گره ها به منظور افزایش طول عمر شبکه از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور در این مقاله پروتکل OLSR را به گونه ای تغییر می دهیم که علاوه بر معیار تعداد گام، معیار انرژی را نیز در مسیریابی لحاظ کند. درنظر گرفتن معیار انرژی و مسیریابی بر اساس آن باعث بهبود مسیریابی و افزایش طول عمر شبکه می شود. نتایج شبیه سازی پروتکل بهبود یافته در مقایسه با پروتکل OLSR استاندارد حاکی از کارایی بالاتر روش ارائه شده از لحاظ معیارهای نرخ تحویل بسته، تأخیر انتها به انتها، توان عملیاتی شبکه و طول عمر شبکه می باشد.
کلید واژگان :
شبكه هاي موردي سيار، مسيريابي، پروتكل OLSR، انرژي گره هاي مياني و طول عمر شبكه
