چکیده :

زباله های ساختمانی به عنوان مواد دفع شده یا مفید در طول اجرای پروژه ها، یکی از نگرانی های جدی زیست محیطی در حال حاضر است. مقادیر زیادی از هدر رفت مواد چندین اثرات مخرب بر اقتصاد ، محیط زیست و جامعه وارد می کند. فقدان چارچوب های جامع و عملی برای کمک به مدیران پروژه در اجرای چنین برنامه های جامعی در پروژه های ساختمانی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه که روش های سنتی ساخت و ساز معمول است، هنوز قابل لمس است. در طی چرخه عمر پروژه از آغاز تا تخریب، می توان به زباله های ساختمانی به دو روش مختلف یعنی به حداقل رساندن زباله و مدیریت پسماند، پرداخت. در استرالیا کاهش پسماند در لندفیل به حکمی مهم تبدیل شده و به خودی خود به‌عنوان راهی برای بازیافت منابع از جریان پسماند تلقی می شود. لندفیل محل نهایی قرار گرفتن پسماند نیست، بلکه به نوعی پسماند را تصفیه و محصولات فرعی تولید می‌کند که می‌تواند استفاده‌های اختصاصی داشته باشد و مقادیر کمتری از پسماند باقی مانده را که باید دفن شوند بر جای می‌گذارد، لندفیل را حذف نمی‌کند بلکه فقط حجم فضای مورد نیاز در هر یارد را کاهش می‌دهد. کشور استرالیا برنامه‌های اجرایی مدیریت پسماند را با مقیاس بزرگ آغاز نموده و سیاست‌هایی برای خروج تدریجی مواد قابل احتراق از لندفیل اتخاذ نمودند. نتیجه آن که امحاء پسماند با روش‌های جایگزین، لندفیل را حذف نخواهد نمود، بلکه فقط با ورود پسماند به لندفیل هزینه اضافی قابل توجه را کاهش می‌دهد. در کل می‌توان به این نتیجه رسید که در استرالیا امحاء پسماند با روش‌های جایگزین، لندفیل را حذف نمی‌کند، بلکه فقط با ورود پسماند به لندفیل هزینه اضافی قابل توجه را کاهش می‌دهد.

کلید واژگان :

مدیریت پسماند، نخاله های ساختمانی، پروژه¬های عمرانی، استرالیا



ارزش ریالی : 200000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک