مروری بر مدیریت نگهداری و حفاظت اکوسیستم های دریایی و ساحلی با تاکید بر خلیج فارس

نو احی ساحلی بعنوان آخرین پذیرنده آلاینده های خشکی و دریا می باشند که در معرض تجمع انواع آلاینده ها و تهدیدات آنها قرار دارند، یکی از دغدغه های جامعه کنونی بشر تعادل بین تاثیرات دو مقوله حفظ سلامتی محیطزیست دریایی و فعالیت های روبه رشد و وسیع صنایع ساحلی با هدف توسعه پایدار است. عدم توجه به این مسئله منافع کوتاه مدت و سودهای اقتصادی این فعالیت ها را تحت الشعاع ضررهای بلند مدت و جبران ناپذیری قرار می دهد. سازمان منطقه ای برای حفظ محیط زیست دریایی ( Ropme )، در سال ۱۹۷۹ در کویت مستقر شد و به سرعت توسط ۷ کشور عضو (بحرین، ایران، عراق، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی) به تصویب رسید. رشد سریع Ropme و موضوعات مشترک ساحلی و محیط زیست دریایی در بین کشورهای ساحلی باعث بوجود آمدن طرح های موفق متعددی برای برقراری اساسی جهت مدیریت و توسعه ساحلی گردید. با وجود وضعیت موجود در خلیج فارس، Ropme می تواند بطور موثر وظایف زیر را هماهنگی و اجرا نماید؛ نظارت بر کیفیت آب و زیستگاه ساحلی، توسعه و اجرای یک طرح جامع جلوگیری از آلودگی، آموزش عموم در خصوص حفظ سواحل، تعلیم پرسنل حرفه ای، اجرای یک برنامه موثر جلوگیری از آلودگی و مدیریت مواد زائد، و برقراری اساسی برای یک طرح مدیریت یکپارچه منطقه ای زون ساحلی. طرح های مختلفی برای دستیابی به مدیریت ساحلی پایدار و برنامه های جلوگیری از آلودگی محیط زیست در منطقه خلیج فارس، مورد بررسی قرار گرفته است و میتوان نتیجه گرفت که چنین طرح هایی تنها زمانی میتوانند محقق گردند که کشورهای ساحلی، طرح های مدیریت را در منطقه خلیج فارس اولویت بندی نموده و آنها را با قوانین ملی خود تلفیق نمایند.

آلودگی محیط زیست ، اکوسیستم های دریایی ، خلیج فارس ، مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ، ICZM