تبیین جایگاه پیمان عدم اشاعه سلاح های هسته ای و ضمانت اجرا ی خروج از این پیمان مطابق با حقوق بین الملل و منشور ساز مان ملل

یکی از معضلات امروزه جامعه بین المللی نفوذ کشور های قدر تمند در ساز مانها و معا هدات بین المللی است زیرا کشور های قدرتمند از ابزار قدرت برای فشار سیاسی بر سایر کشور ها استفاده می کنند که این امر موجب بی ثباتی در جامعه بین المللی و فشار بیشتر بر کشور های در حال توسعه خواهد شد. آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز به عنوان یک سازمان بین المللی که هدف خود را التزام به معاهده منع گسترش سلاح ها ی هسته ای و جلو گیری از استفاده نظامی از تسلیحات هسته ای قرار داده بود ، در سال 1957 تاسیس شد و بعدها با تشکیل معاهده ان پی تی توسط کشور های قدرتمندی که 5 عضو آن از اعضای دایمی شورای امنیت محسوب می شود ، تصویب شد . اما نگارنده در مقاله حاضر سعی کرده ابتدا جایگاه پیمان عدم اشاعه تسلیحات هسته ای را در حقوق بین الملل و همچنین نقش منشور سازمان ملل را در اجرای صحیح پیمان فوق در جامعه بین المللی مورد واکاوی قرار می دهد و سپس مزایا و معایب پیمان منع اشاعه تسلیحات هسته ایی را نسبت به کشور های دارای سلاح هسته ایی و فاقد تسلیحات هسته ای را بررسی کند و آثار احتمالی خروج ایران به عنوان یکی از اعضای پیمان ان . پی . تی را تبیین نماید . از ماحصل پژوهش حاضر کنترل تسلیحات هسته ایی از طریق ایجاد قوانین سخت وتاثیر گذار و همچنین استفاده از پژوهشگران و نخبگان رشته حقوق بین الملل در راستای تصیح بعضی از مواد پیمان فوق برای کنترل بهتر سلاح های هسته ای در جهان می باشد و همچنین روش پژوهش حاضر از نظر نویسنده توصیفی – تحلیلی می باشد

پیمان عدم اشاعه سلاح هسته ای،منشور سازمان ملل،ضمانت اجرا ،حقوق بین الملل