تحلیل تأثیر ابعاد یادگیری زنجیره تأمین بر عملکرد پایداری در شرکت های کوچک و متوسط

مدیریت زنجیره تأمین به عنوان فاکتوری حیاتی در بهبود عملکرد در بین شرکت های تولیدی و خدماتی شناخته شده است. در سال های اخیر مطالعاتی تلاش کرده اند که تأثیر مدیریت زنجیره تأمین بر عملکرد پایداری را مورد مطالعه قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ابعاد یادگیری زنجیره تأمین بر عملکرد پایداری انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را شرکت‌های کوچک و متوسط واقع در استان فارس تشکیل می‌دادند. روش نمونه گیری به روش تصادفی ساده بوده است و برای تعیین حجم نمونه توسط نرم افزار G*Power، 145 شرکت تعیین گردید. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها با بهره گیری از روایی محتوایی و روایی سازه تأیید شد و پایایی آن‌ها با روش آلفای کرونباخ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها، از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار SMART-PLS استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که ابعاد یادگیری زنجیره تأمین یعنی یادگیری تأمین کننده، یادگیری مشتری و یادگیری داخلی بر عملکرد پایداری تأثیر مستقیم و معناداری دارند. با توجه به نتایج بدست آمده، یادگیری زنجیره تأمین می‌توانند در جهت بهبود عملکرد پایداری در شرکت‌های کوچک و متوسط موثر واقع شوند.

عملکرد پایداری، یادگیری زنجیره تأمین، مدیریت زنجیره تأمین، شرکت های کوچک و متوسط.