یک الگوریتم ژنتیک برای حل مسئله زمانبندی سلولهای تولیدی مجازی

در این مقاله یک ژنتیک برای زمان بندی کارها در سلولهای تولیدی مجازی ارائه می شود. یک سلول تولیدی مجازی، نوعی سلول تولیدی میباشد که در آن ماهیت فیزیکی برای سلولها قایل نمی شوند، ولی ماشینها در یک ناحیه پیوسته به صورت فیزیکی در دسترس هستند. در این مقاله چندین کار با فرآیندهای تولیدی متفاوت موجود میباشند، بعبارت دیگر فرآیندهای تولیدی از چندین کار که هرکدام شامل چندین فعالیت است، تشکیل شده اند. انواع مختلفی از ماشین آلات که از هرکدام به تعدادی موجود است در نواحی مختلف بستر کارگاه موجود می باشند. ابتدا مساله بصورت مدل ریاضی فرمولبندی می شود و سپس مدل الگوریتم ژنتیک ارایه خواهد شد. هدف از مسئله زمان بندی، مینیمم سازی مسافت طی شده کل و جریمه دیرکرد می باشد.. نتایج یک مجموعه از آزمایشهای عددی که به صورت تصادفی به وجود آمده اند بیانگر این مطلب است که هرچقدر تعداد کارها و فعالیتها بیشتر شود با توجه به محدودیت زمانی 3600 ثانیه ای در نظر گرفته شده، الگوریتم ژنتیک بهتر از GAMS عمل می کند.

سیستمهای تولیدی سلولی مجازی، الگوریتم ژنتیک