بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی به روش QEC در کارکنان پالایشگاه نفت شهید تندگویان تهران

مقدمه و اهمیت موضوع: اختلالات اسكلتي عضلاني مرتبط با كار يكي از شايع ترين بيماريها و آسيب هاي شغلي محسوب مي شوند که برابر با 2400 در 100000 نفر (4/2درصد ) است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی به روش ارزیابی سریع مواجهه (QEC) و شناسایی ریسک فاکتورهای آسیب رسان در بین کارکنان پالایشگاه نفت شهید تندگویان تهران در سال 1391 انجام شده است. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی جامعه آماری آن شامل 86 نفر کارگر شاغل در 9 واحدکاری در کارگاه مرکزی و کارگاه تعمیرات پالایشگاه نفت شهید تندگویان تهران بود که به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی از روش QEC و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.Vol.19 و آزمون های آماری ANOVA، T- test ، X2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن، سابقه کار و نمایه توده بدنی(BMI ) افراد مورد مطالعه بترتیب2/9 31/36 سال ، 5/7 86/8 سال و 5/3 92/25 بدست آمد. نتایج نشان داد که، از نظر امتیاز مواجهه گردن، 6/39%، امتیاز مواجهه کمر، 2/30%، امتیاز مواجهه شانه/بازو، 2/30% و امتیاز مواجهه مچ دست/دست، 9/27% در سطح ریسک 4و3 (بالا و بسیار بالا) قرار دارند. نتایج آزمون کای دو ( ) نشان داد که بین امتیاز سطح ریسک کل در روش QEC با امتیاز سطح مواجهه گردن، کمر، شانه/بازو و مچ دست/دست در جامعه مورد پژوهش ارتباط معنی داری وجود دارد ( 05/0 P value). بحث: این مطالعه نشان داد که میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از کار در بین کارکنان مورد مطالعه بالاست. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده، واحدهای انبارداری، تعمیرات ابزار، تعمیرات ولو (valve shop) و خدماتی از جمله مشاغلی اند که دارای سطح ریسک بالایی هستند، انجام اقدامات اصلاحی در مشاغل مشخص شده ضروری به نظر می رسد.

اختلالات اسکلتی عضلانی، روش QEC، پالایشگاه نفت